David Diao staat bekend om zijn meedogenloze pogingen om de begrippen ‘vorm’ en ‘configuratie’ in zijn werk te verfijnen. Hij verduidelijkt deze ideeën op systematische wijze, door gebruik te maken van picturale kaders en conventies, om tekst en symbolische typografie te creëren. Hoewel zijn latere periode duidelijker gericht was op het ontwikkelen van een gesprek met de bekende schilderijen van de modernistische periode, was Diao's eerdere werk meestal gebaseerd op abstracte kleurenschilderijen. Hij had de esthetiek van de ‘colorfield’-beweging omarmd en een reeks doeken ontwikkeld waar hij verf rechtstreeks op grote structuren zou aanbrengen. Hij heeft een kleine groep abstracte expressionistische schilders als Barnett Newman en Ad Reinhardt altijd uitvoerig genoemd als zijn belangrijkste invloeden in die periode. Hij leende ook sterk van Jackson Pollocks gebruik van afbeeldingen uit tijdschriften, motieven uit archieven en memorabilia als referentiepunten. Diao's werk begon erkenning te krijgen in de New Yorkse kunstwereld van eind jaren zestig. Door minimalistische structuren te gebruiken om zijn schilderijen en installaties te vereenvoudigen, is Diao erin geslaagd zijn ondervragingen van onderwerpen uit te breiden, tot zijn huidige bezorgdheid over het formalisme en de plasticiteit van abstractie. Zijn aanpak is niet langer om open ruimtes te vullen met inhoud, maar eerder te analyseren hoe ruimte de door een schilderij afgebakende omgeving daadwerkelijk kan neutraliseren. Lees Minder