Christopher Wool

Christopher Wool begon te schilderen op een moment dat de vorm praktisch de dood in was verbannen door de artistieke beweging van de tijd, zoals was gedefinieerd in het invloedrijke essay uit 1981 door Douglas Crimp; Het einde van de schilderkunst is in de vorm achterhaald verklaard en al, maar overbodig.
 
Christopher Wool's reactie op het schilderen tegen deze culturele achtergrond was om te onthullen hoe men moest schilderen in plaats van wat te schilderen, en zijn kenmerkende werken bevatte gevormde beelden die overschilderd waren met verfrollers. Dit is een manier van tekenen en wissen, optellen en aftrekken en waarbij de werkwijze belangrijker was dan het onderwerp. In de late jaren ‘80 begon Christopher Wool te experimenteren met woordschilderijen die gestencilde zwarte tekst weergaven op een witte achtergrond en die was gericht op de topografie van het dagelijks bewegwijzering. Zijn baanbrekende tentoonstelling Apocalypse Now in 1988 bevool woorden uit de Francis Ford Coppola film aan met dezelfde naam. Zijn boek East Broadway Breakdown (2004) is een zwart-wit nachtelijke fotoserie die zijn buurt gedurende 25 jaar toont. Christopher Wool ziet fotografie als een verlengstuk van zijn schilderijen, het verkennen van monochrome patronen en platte, tweedimensionale beelden. Christopher Wool werkt voornamelijk met mixed media, zoals verf en verf op verf, waardoor hij lagen en verdikkingen in zijn stukken met de motieven van de transformatie, aanbrengt. Door middel van de vrije hand en spuitpistolen roepen zijn composities beelden van graffiti of vandalisme op die men ziet op de straten in de stad. Wool’s schilderijen waren prominent op de tentoonstelling Abstracties 1980, die getoond werd in hetGuggenheim Museum in 2014. (Artist website) Lees Minder