Wat is lithografie?
In 1796 vindt Alois Senefelder een nieuwe druktechniek uit om tekeningen en teksten te vermenigvuldigen. Aanvankelijk past hij deze alleen toe voor het vermenigvuldigen van zijn muzieknota's, eerst in de 19de eeuw zal de lithografie als volwaardige kunstvorm erkend worden. Bij dit vlakdruk procédé liggen de afdrukkende en niet-afdrukkende delen op een en hetzelfde platte vlak en men maakt gebruik van het feit dat water en vet elkaar afstoten. De kunstenaar tekent en schildert met een vethoudende inks - tusche genaamd -en een vethoudend speciaal litho-krijt op een vlak geslepen stuk kalksteen, waarvan het oppervlak meestal van een fijne korrelstructuur - de „grein"" - voorzien is. De steep is poreus, zodat het vet in de oppervlakte dringt. Vervolgens wordt de steep met hars- en talkpoeder bestrooid , waarna men de steep bestrijkt met Arabische gom, vermengd met enige druppels salpeterzuur. Deze bewerking, die het etsen van de steep wordt genoemd, zorgt ervoor dat de niet betekende delen beter water kunnen vasthouden en dat het vet van de betekende delen dieper in het oppervlak van de steep doordringt. Daarna words de tekening „uitgewassen"": de vethoudende tekeninkt - de tusche -- en het vethoudende litho-krijt zelf worden opgelost en van de steen verwijderd, hetgeen grote zorgvuldigheid vereist. In dit stadium bestaat het getekende beeld op de steep alleen uit vet dat in het oppervlak gedrongen is. Als de steen hierna schoongespoeld en met een spons vochtig gemaakt is, wordt met een roller drukinkt op de steen gerold. De niet betekende, natte plekken nemen de inkt niet op, daarentegen wel de betekende, vette plekken. Nu legt men een stuk papier over de steen en het geheel gaat onder een speciale litho-pers door. Om lithografieën in meer kleuren to ver-vaardigen moeten evenveel stenen bewerkt als kleuren over elkaar gedrukt worden. In plaats van lithografische steen kunnen ook zink en aluminium gebruikt worden.
Artwork by Dario Perez-Flores- Toon Alles
- Gevestigd
- Ontdekkingen
KUNSTWERKEN GERELATEERD AAN LITHOGRAFIE
Tracey Emin
Crying – Shouting – Screaming – Was Not going to help me Live, 2022
Editie / Print
Lithografie
GBP 16,500
Cynisch realisme is de term die voor het eerst werd gebruikt in 1992 door kunstcriticus Li Xianting om de kunstenaarsgroep uit Peking te omschrijven die satirische sociaal-realistische schilderen. De groep wilde de psychologische onrust weergeven die China ervoer terwijl het worstelde met de nieuwe politieke ideologie.
Kunstdiscipline waarbij geluid wordt gebruikt als een medium. Net als de andere hedendaagse kunst genres, is Geluidskunst interdisciplinair van aard. Het kan samengaan met een breed scala aan onderwerpen inclusief de elektronica, akoestiek, lawaai muziek, psychoakoestiek, audio media, video of film en sculptuur van de andere vakken. Vroege voorbeelden van geluidskunst omvatten Luigi Russolo's lawaai intoners en andere experimenten die onder meer gedaan zijn door surrealisten, dadaïsten en happenings van Fluxus.
Hedendaagse Chinese kunst wordt gekenmerkt door een overvloed aan stijlen en experimentele tendensen. Avant-garde tentoonstellingen in de jaren '80 werden gesloten door overheidsfunctionarissen terwijl in de jaren '90 politieke pop en cynisch realisme ontstond. Het Chinese een-kind beleid droeg ook bij aan de inspiratie van het individu als onderwerp.