Gregorio Vardanega

Hij won ook gouden medailles in Argentinië en Brussel; Tijdens de expositie van beeldende kunst en het Internationale en Universele Expositie, respectievelijk. Gregorio Vardanega gebruikt acrylglas en overlappende draden bij het maken van constructies. Hij werkte ook met kinetische kunst, en het is de kunstwerken in dit medium die zijn bekendste uitingen zijn. Hij was gefascineerd door bewegende, gekleurde lichten en hun interactie met geometrische, kinetische sculpturen. Hij beschouwde zijn werk architectonische en hoopte dat zijn torens van lichten, metaal en glas in de toekomst grote installatie stukken zouden kunnen worden. Zijn kunst toont aandacht voor het stedelijke landschap en hoe het kan worden getransformeerd door middel van kunst. Een van de meest gewaardeerde stukken van Gregorio Vardanega is ‘Tour Orthogonale’ uit 1987; een levendig kleurrijke toren van aluminium, plexiglas en een motor. Een andere is ‘Multiplication Electronique II, Ed. 2’, uit 1966, dat is gemaakt van plexiglas, hout, lampen en motor. Gregorio Vardanega wordt in verband gebracht met andere kinetische kunstenaars inclusief zijn vrouw, Martha Boto, en vrienden Carlos Cruz-Diez en Jezus Soto. Boto en Vardanega noemde het artistieke onderzoek dat ze aan het doen waren "chromocinetism". Dit weerspiegelt hun belang en dat van de samenleving op dat moment, in ruimte, wetenschappelijk onderzoek; onbekende dingen en hoe ze bewegen, verlichting, kleuren en hun kunst die sociale krachten weerspiegelen. De twee bleven in contact met de Argentijnse kunstenaars uit de groep Arte Nuevo en MADI toen Gregorio Vardanega terugkeerde naar Parijs in 1959. Dat is ook het jaar dat hij Martha Boto ontmoette. Lees Minder