Nicolas Party: Echo’s van de Renaissance in Surrealistische Landschappen
Door Emilia Novak
Van Graffiti naar Galerie
Geboren in 1980 in Lausanne, Zwitserland, begon Nicolas Party zijn artistieke pad niet in formele ateliers, maar op stadsmuren. Als tiener maakte hij deel uit van een hechte graffitigemeenschap, waar hij ’s nachts muurschilderingen maakte – soms met gevolgen. “Het is leuk, maar nachten doorbrengen in de gevangenis gaat vervelen,” merkte hij later op. Op zijn 21ste liet Party de graffiti achter zich om kunstonderwijs te volgen, eerst aan de Kunstacademie van Lausanne, en daarna behaalde hij zijn MFA aan de Glasgow School of Art. Wat volgde was een reis door tijden en steden – Glasgow, Brussel, New York – die zijn relatie met de kunstgeschiedenis steeds verder verdiepte.
Party’s werk balanceert tussen verleden en heden. Hij laat zich inspireren door renaissancefresco’s, 19e-eeuwse Zwitserse landschappen, rococo-pastellisten zoals Rosalba Carriera en surrealistische meesters zoals René Magritte. Zijn favoriete medium, het zachte pastel, is sinds de 18e eeuw nauwelijks veranderd. Het gebruik ervan vandaag voelt bijna anachronistisch, maar Party omarmt juist de fysieke aard en geschiedenis van pastel om gedurfde, hedendaagse beelden te creëren die zowel lichtgevend als surrealistisch aanvoelen.
Critici en curatoren merken op dat pastel Party’s werk een ongebruikelijke rijkdom geeft: fluweelachtige oppervlakken, pure pigmenten en een matte gloed die zich moeilijk laat vastleggen op foto. Zijn stillevens, portretten en landschappen zijn in onderwerp traditioneel, maar voelen volledig van deze tijd. Hij heeft pastel nieuw leven ingeblazen als een serieus, zelfs radicaal medium, waarin diepe kunsthistorische kennis samensmelt met moderne energie.
Portretten en Landschappen met een Twist
Party’s onderwerpen – portretten, fruitschalen, bossen – klinken conventioneel. Toch voorziet hij ze van een onmiskenbare vreemdheid. Zijn portretten tonen androgyn ogende gezichten met gladde huid en overdreven grote, starende ogen. Tegen vlakke, verzadigde achtergronden lijken de hoofden te zweven, hun gelaatstrekken met een zachte, bijna onheilspellende precisie gemodelleerd. Hun verontrustende rust roept de intense kalmte op van de Zwitserse portretten van Ferdinand Hodler, maar dan ontdaan van alle realistische details.
Zijn landschappen zijn daarentegen ronduit droomachtig. Bomen verschijnen als gekleurde silhouetten, heuvels golven in violet en teal, manen gloeien rood in een indigoblauwe lucht. In zijn bejubelde serie Trees (2015–2020) reduceerde Party boomgroepen tot ritmische verticale lijnen, spelend met herhaling en kleur. Kijkers hebben zijn composities vergeleken met die van Félix Vallotton of zelfs Dr. Seuss – gestileerd, theatraal en fantasierijk. In Blue Sunset (2018) stroomt een turquoise rivier door lavendelkleurige heuvels onder een karmozijnrode bol, terwijl roze bomen als snoepjes verspreid over het landschap staan. Het beeld is surrealistisch en toch sereen, verankerd door grafische helderheid en fauvistische kleuren.
Deze bevreemdende toon strekt zich uit tot zijn stillevens, waarin fruit soms in monochroom verschijnt of tegen een zwarte leegte oplicht als toneelrekwisieten. Recent vervaagt hij de grenzen tussen genres door bustes te transformeren in plantaardige of dierlijke hybriden – een torso van takken, een gezicht waar bladeren uit ontspruiten. In een prentenserie zweven mysterieuze hoofden, opgebouwd uit blokken en patronen, boven gekleurde vlakken en roepen ze antieke mythen of surrealistische raadsels op. “Ze worden als geesten,” zei Party over deze hybride figuren, verwijzend naar de mythische wezens uit het oude Egypte of Magritte’s visuele puzzels.
Een Wereld om Binnen te Stappen
Hoewel Party’s tekeningen en schilderijen intiem aanvoelen, werkt hij vaak op monumentale schaal, met muurschilderingen en installaties die complete omgevingen creëren. Het is een logische evolutie vanuit zijn graffiti-verleden: hij weet hoe je architectuur en kleur inzet om waarneming te sturen.
Tentoonstellingen bevatten vaak beschilderde muren, op maat gemaakte sokkels en theatrale verlichting. In Speakers (2017) bij Modern Art Oxford veranderde hij de galerie in een reeks door kleur verzadigde kamers, elk gedomineerd door levensgrote gezichten. In het M WOODS Museum in Beijing vormde zijn tentoonstelling Arches (2018) de ruimte om tot een nep-kloostergang, met pastelmuurschilderingen omlijst door trompe-l’oeil architectuur. Voor het Hirshhorn Museum in Washington, D.C., schilderde Party een enorme ronde muurschildering die een eindeloze dag opriep – zonsopgang en zonsondergang gevangen in een eeuwige lus.
Critici wijzen op zijn flair voor theatraliteit. Hij laat het beeld vaak buiten het doek voortleven – vogels die over muren fladderen, kwallen die bij portretten zweven, of sculpturale bustes op gemarmerde sokkels die de beweging van de toeschouwer sturen. Deze immersieve aanpak vervaagt de grens tussen kunstwerk en omgeving en nodigt bezoekers uit in een totaalervaring.
Dialoog met de Kunstgeschiedenis
Party’s interesse in historische technieken is niet louter esthetisch – het bepaalt hoe hij tentoonstellingen vormgeeft. In 2018 nodigde het Musée Magritte in Brussel hem uit om een tentoonstelling te maken in dialoog met de surrealistische icoon. In plaats van een traditionele opstelling schilderde Party site-specifieke muurschilderingen die Magritte’s kleurenpalet en sfeer weerspiegelden, en visuele gesprekken creëerden die soms nauwelijks van het origineel te onderscheiden waren.
In 2022 toonde zijn tentoonstelling Red Forest bij Hauser & Wirth in Hongkong zijn weelderige, atmosferische stijl via schilderijen en fresco’s. De wisselwerking tussen natuur en fantasie weerspiegelde wereldwijde thema’s – klimaatverandering, de kwetsbaarheid van schoonheid – maar dan met een poëtische in plaats van moraliserende toon.
Datzelfde jaar maakte hij muurschilderingen voor Amerikaanse musea zoals het Dallas Museum of Art en het Hammer Museum. Zijn project in 2024 bij Frick Madison in New York is wellicht zijn meest ambitieuze historische gebaar tot nu toe: twee pastelportretten werden er opgehangen naast een 18e-eeuws werk van Rosalba Carriera – een van zijn grootste invloeden – in een zorgvuldig gecureerde dialoog over eeuwen heen. Party schilderde zelfs oversized pasteldraperieën op de muren, geïnspireerd op oude meesters, en veranderde zo de witte kubus van de galerie in een toneel van herinnering, eerbetoon en herinterpretatie.
Verzamelinteresse en Marktimpact
Naarmate Party’s kunst zich ontwikkelde, groeide ook zijn marktwaarde. Sinds zijn aansluiting bij Hauser & Wirth in 2019 is hij uitgegroeid tot een van hun toonaangevende hedendaagse kunstenaars. Zijn solotentoonstellingen zijn doorgaans volledig uitverkocht en de wachtlijsten voor nieuw werk zijn lang.
In 2022 bereikte hij een belangrijk hoogtepunt: Blue Sunset werd bij Christie’s Hongkong verkocht voor HK$52 miljoen (US$6,7 miljoen) – meer dan het dubbele van zijn vorige veilingrecord. Christie’s specialisten noemden de verkoop een “gigantische sprong” en wezen op de zeldzaamheid van grootschalige pastels van Party op de open markt.
Hij behoort inmiddels tot de meest waardevolle kunstenaars geboren na 1980, met een groeiende institutionele aanwezigheid en brede verzamelinteresse. De combinatie van kunsthistorische diepgang en visuele kracht – zijn werken springen zowel op Instagram als in galeries in het oog – verklaart zijn succes. Zijn kleuren zijn betoverend, zijn beeldtaal onmiddellijk herkenbaar. Onder de speelse oppervlakken schuilen lagen van techniek en referentie die uitnodigen tot herhaald kijken.
Naast originele schilderijen produceert Party ook prenten in oplage, sculpturen en designobjecten. Zijn Karma-prentenserie (2017), met gestileerde gezichten in elektrische kleuren, bood een toegankelijk instapniveau voor verzamelaars en is sindsdien in waarde gestegen. Hij vertaalde zijn portretten ook naar sculpturale vormen en zelfs naar textiel – zoals een geweven deken uit 2017 met een surrealistisch hoofd – waarmee hij zijn creatieve bereik en verzamelbaarheid uitbreidde.
Hedendaagse Relevantie en Blijvende Aantrekkingskracht
Wat maakt Party’s werk zo actueel? Gedeeltelijk zijn het de tijdloze vormen met een hedendaagse twist. Zijn onderwerpen – bomen, gezichten, wolken – zijn herkenbaar, maar verschijnen in onmogelijke kleuren of bevreemdende combinaties. Die combinatie schept een zachte desoriëntatie die aansluit bij het moderne leven: mooi, maar licht uit balans.
In zijn werk schuilt een contemplatieve rust die contrasteert met digitale ruis. In een tijd van ecologische angst, sociale onzekerheid en visuele overbelasting nodigt Party ons uit om te vertragen. Zijn bossen mogen dan gloeien in kunstmatige kleuren, ze wijzen ook op werkelijke kwetsbaarheid. Sommige muurschilderingen doen denken aan brandende wouden of overstromingen – subtiele verwijzingen naar klimaatverandering. “Mensen zijn bezorgd over de toekomst,” zei hij ooit. “De beelden raken meteen ons onderbewustzijn.”
Zijn vermogen om hedendaagse onrust aan te snijden zonder te preken, is deel van zijn kracht. Hij benut tijdloze artistieke middelen – allegorie, hybriditeit, mythe – in moderne vormen, en creëert ruimte voor verwondering. Zijn werk voelt persoonlijk én universeel: even thuis in de verbeelding van een kind als in het salon van een verzamelaar.
Een Schilder voor de 21ste Eeuw
Het werk van Nicolas Party leeft op het kruispunt van traditie en vernieuwing. Hij blaast het pastel nieuw leven in met de precisie van een geleerde, maar zijn beelden bruisen van hedendaagse directheid. Of hij zich nu laat inspireren door Carriera, Magritte of Dr. Seuss, telkens transformeert hij die echo’s tot iets geheel eigens.
Hij nodigt toeschouwers uit in pastelgekleurde droomwerelden waar logica buigt en tijd vervaagt – waar bomen roze gloeien, gezichten als geesten zweven en muren schitteren van geschilderd licht. Voor musea, verzamelaars én toevallige bezoekers biedt Party’s universum zowel ontsnapping als reflectie. Het is een plek waar het verleden zacht spreekt, het heden betovert en de toekomst nét iets magischer lijkt.
Door Emilia Novak
Van Graffiti naar Galerie
Geboren in 1980 in Lausanne, Zwitserland, begon Nicolas Party zijn artistieke pad niet in formele ateliers, maar op stadsmuren. Als tiener maakte hij deel uit van een hechte graffitigemeenschap, waar hij ’s nachts muurschilderingen maakte – soms met gevolgen. “Het is leuk, maar nachten doorbrengen in de gevangenis gaat vervelen,” merkte hij later op. Op zijn 21ste liet Party de graffiti achter zich om kunstonderwijs te volgen, eerst aan de Kunstacademie van Lausanne, en daarna behaalde hij zijn MFA aan de Glasgow School of Art. Wat volgde was een reis door tijden en steden – Glasgow, Brussel, New York – die zijn relatie met de kunstgeschiedenis steeds verder verdiepte.
Party’s werk balanceert tussen verleden en heden. Hij laat zich inspireren door renaissancefresco’s, 19e-eeuwse Zwitserse landschappen, rococo-pastellisten zoals Rosalba Carriera en surrealistische meesters zoals René Magritte. Zijn favoriete medium, het zachte pastel, is sinds de 18e eeuw nauwelijks veranderd. Het gebruik ervan vandaag voelt bijna anachronistisch, maar Party omarmt juist de fysieke aard en geschiedenis van pastel om gedurfde, hedendaagse beelden te creëren die zowel lichtgevend als surrealistisch aanvoelen.
Critici en curatoren merken op dat pastel Party’s werk een ongebruikelijke rijkdom geeft: fluweelachtige oppervlakken, pure pigmenten en een matte gloed die zich moeilijk laat vastleggen op foto. Zijn stillevens, portretten en landschappen zijn in onderwerp traditioneel, maar voelen volledig van deze tijd. Hij heeft pastel nieuw leven ingeblazen als een serieus, zelfs radicaal medium, waarin diepe kunsthistorische kennis samensmelt met moderne energie.
Portretten en Landschappen met een Twist
Party’s onderwerpen – portretten, fruitschalen, bossen – klinken conventioneel. Toch voorziet hij ze van een onmiskenbare vreemdheid. Zijn portretten tonen androgyn ogende gezichten met gladde huid en overdreven grote, starende ogen. Tegen vlakke, verzadigde achtergronden lijken de hoofden te zweven, hun gelaatstrekken met een zachte, bijna onheilspellende precisie gemodelleerd. Hun verontrustende rust roept de intense kalmte op van de Zwitserse portretten van Ferdinand Hodler, maar dan ontdaan van alle realistische details.
Zijn landschappen zijn daarentegen ronduit droomachtig. Bomen verschijnen als gekleurde silhouetten, heuvels golven in violet en teal, manen gloeien rood in een indigoblauwe lucht. In zijn bejubelde serie Trees (2015–2020) reduceerde Party boomgroepen tot ritmische verticale lijnen, spelend met herhaling en kleur. Kijkers hebben zijn composities vergeleken met die van Félix Vallotton of zelfs Dr. Seuss – gestileerd, theatraal en fantasierijk. In Blue Sunset (2018) stroomt een turquoise rivier door lavendelkleurige heuvels onder een karmozijnrode bol, terwijl roze bomen als snoepjes verspreid over het landschap staan. Het beeld is surrealistisch en toch sereen, verankerd door grafische helderheid en fauvistische kleuren.
Deze bevreemdende toon strekt zich uit tot zijn stillevens, waarin fruit soms in monochroom verschijnt of tegen een zwarte leegte oplicht als toneelrekwisieten. Recent vervaagt hij de grenzen tussen genres door bustes te transformeren in plantaardige of dierlijke hybriden – een torso van takken, een gezicht waar bladeren uit ontspruiten. In een prentenserie zweven mysterieuze hoofden, opgebouwd uit blokken en patronen, boven gekleurde vlakken en roepen ze antieke mythen of surrealistische raadsels op. “Ze worden als geesten,” zei Party over deze hybride figuren, verwijzend naar de mythische wezens uit het oude Egypte of Magritte’s visuele puzzels.
Een Wereld om Binnen te Stappen
Hoewel Party’s tekeningen en schilderijen intiem aanvoelen, werkt hij vaak op monumentale schaal, met muurschilderingen en installaties die complete omgevingen creëren. Het is een logische evolutie vanuit zijn graffiti-verleden: hij weet hoe je architectuur en kleur inzet om waarneming te sturen.
Tentoonstellingen bevatten vaak beschilderde muren, op maat gemaakte sokkels en theatrale verlichting. In Speakers (2017) bij Modern Art Oxford veranderde hij de galerie in een reeks door kleur verzadigde kamers, elk gedomineerd door levensgrote gezichten. In het M WOODS Museum in Beijing vormde zijn tentoonstelling Arches (2018) de ruimte om tot een nep-kloostergang, met pastelmuurschilderingen omlijst door trompe-l’oeil architectuur. Voor het Hirshhorn Museum in Washington, D.C., schilderde Party een enorme ronde muurschildering die een eindeloze dag opriep – zonsopgang en zonsondergang gevangen in een eeuwige lus.
Critici wijzen op zijn flair voor theatraliteit. Hij laat het beeld vaak buiten het doek voortleven – vogels die over muren fladderen, kwallen die bij portretten zweven, of sculpturale bustes op gemarmerde sokkels die de beweging van de toeschouwer sturen. Deze immersieve aanpak vervaagt de grens tussen kunstwerk en omgeving en nodigt bezoekers uit in een totaalervaring.
Dialoog met de Kunstgeschiedenis
Party’s interesse in historische technieken is niet louter esthetisch – het bepaalt hoe hij tentoonstellingen vormgeeft. In 2018 nodigde het Musée Magritte in Brussel hem uit om een tentoonstelling te maken in dialoog met de surrealistische icoon. In plaats van een traditionele opstelling schilderde Party site-specifieke muurschilderingen die Magritte’s kleurenpalet en sfeer weerspiegelden, en visuele gesprekken creëerden die soms nauwelijks van het origineel te onderscheiden waren.
In 2022 toonde zijn tentoonstelling Red Forest bij Hauser & Wirth in Hongkong zijn weelderige, atmosferische stijl via schilderijen en fresco’s. De wisselwerking tussen natuur en fantasie weerspiegelde wereldwijde thema’s – klimaatverandering, de kwetsbaarheid van schoonheid – maar dan met een poëtische in plaats van moraliserende toon.
Datzelfde jaar maakte hij muurschilderingen voor Amerikaanse musea zoals het Dallas Museum of Art en het Hammer Museum. Zijn project in 2024 bij Frick Madison in New York is wellicht zijn meest ambitieuze historische gebaar tot nu toe: twee pastelportretten werden er opgehangen naast een 18e-eeuws werk van Rosalba Carriera – een van zijn grootste invloeden – in een zorgvuldig gecureerde dialoog over eeuwen heen. Party schilderde zelfs oversized pasteldraperieën op de muren, geïnspireerd op oude meesters, en veranderde zo de witte kubus van de galerie in een toneel van herinnering, eerbetoon en herinterpretatie.
Verzamelinteresse en Marktimpact
Naarmate Party’s kunst zich ontwikkelde, groeide ook zijn marktwaarde. Sinds zijn aansluiting bij Hauser & Wirth in 2019 is hij uitgegroeid tot een van hun toonaangevende hedendaagse kunstenaars. Zijn solotentoonstellingen zijn doorgaans volledig uitverkocht en de wachtlijsten voor nieuw werk zijn lang.
In 2022 bereikte hij een belangrijk hoogtepunt: Blue Sunset werd bij Christie’s Hongkong verkocht voor HK$52 miljoen (US$6,7 miljoen) – meer dan het dubbele van zijn vorige veilingrecord. Christie’s specialisten noemden de verkoop een “gigantische sprong” en wezen op de zeldzaamheid van grootschalige pastels van Party op de open markt.
Hij behoort inmiddels tot de meest waardevolle kunstenaars geboren na 1980, met een groeiende institutionele aanwezigheid en brede verzamelinteresse. De combinatie van kunsthistorische diepgang en visuele kracht – zijn werken springen zowel op Instagram als in galeries in het oog – verklaart zijn succes. Zijn kleuren zijn betoverend, zijn beeldtaal onmiddellijk herkenbaar. Onder de speelse oppervlakken schuilen lagen van techniek en referentie die uitnodigen tot herhaald kijken.
Naast originele schilderijen produceert Party ook prenten in oplage, sculpturen en designobjecten. Zijn Karma-prentenserie (2017), met gestileerde gezichten in elektrische kleuren, bood een toegankelijk instapniveau voor verzamelaars en is sindsdien in waarde gestegen. Hij vertaalde zijn portretten ook naar sculpturale vormen en zelfs naar textiel – zoals een geweven deken uit 2017 met een surrealistisch hoofd – waarmee hij zijn creatieve bereik en verzamelbaarheid uitbreidde.
Hedendaagse Relevantie en Blijvende Aantrekkingskracht
Wat maakt Party’s werk zo actueel? Gedeeltelijk zijn het de tijdloze vormen met een hedendaagse twist. Zijn onderwerpen – bomen, gezichten, wolken – zijn herkenbaar, maar verschijnen in onmogelijke kleuren of bevreemdende combinaties. Die combinatie schept een zachte desoriëntatie die aansluit bij het moderne leven: mooi, maar licht uit balans.
In zijn werk schuilt een contemplatieve rust die contrasteert met digitale ruis. In een tijd van ecologische angst, sociale onzekerheid en visuele overbelasting nodigt Party ons uit om te vertragen. Zijn bossen mogen dan gloeien in kunstmatige kleuren, ze wijzen ook op werkelijke kwetsbaarheid. Sommige muurschilderingen doen denken aan brandende wouden of overstromingen – subtiele verwijzingen naar klimaatverandering. “Mensen zijn bezorgd over de toekomst,” zei hij ooit. “De beelden raken meteen ons onderbewustzijn.”
Zijn vermogen om hedendaagse onrust aan te snijden zonder te preken, is deel van zijn kracht. Hij benut tijdloze artistieke middelen – allegorie, hybriditeit, mythe – in moderne vormen, en creëert ruimte voor verwondering. Zijn werk voelt persoonlijk én universeel: even thuis in de verbeelding van een kind als in het salon van een verzamelaar.
Een Schilder voor de 21ste Eeuw
Het werk van Nicolas Party leeft op het kruispunt van traditie en vernieuwing. Hij blaast het pastel nieuw leven in met de precisie van een geleerde, maar zijn beelden bruisen van hedendaagse directheid. Of hij zich nu laat inspireren door Carriera, Magritte of Dr. Seuss, telkens transformeert hij die echo’s tot iets geheel eigens.
Hij nodigt toeschouwers uit in pastelgekleurde droomwerelden waar logica buigt en tijd vervaagt – waar bomen roze gloeien, gezichten als geesten zweven en muren schitteren van geschilderd licht. Voor musea, verzamelaars én toevallige bezoekers biedt Party’s universum zowel ontsnapping als reflectie. Het is een plek waar het verleden zacht spreekt, het heden betovert en de toekomst nét iets magischer lijkt.
Aanverwante artikels
Kunstenaars - March 29, 2023
Mobielen, Maquettes, Tulpen en Vlinders: Alexander Calder, de Architect van de 20e-eeuwse Sculptuur
Ontdek Alexander Calder’s baanbrekende invloed op 20e-eeuwse sculptuur. Verken zijn iconische mobiles, dynamische kunst en inventieve creativiteit. Lees Meer
Gerelateerde Werken Goor U Geselecteerd
Peter Doig
Alpine Etchings (Set), 2021
Editie / Print
Ets en Aquatint
Contacteer Ons
Peter Doig
Alpiniste (2013-2024), 2024
Editie / Print
Gemengde techniek.
GBP 3,800
Nicolas Party
Portrait For RXArt Children's Hospital Commission, 2019
Editie / Print
Zeefdruk
Contacteer Ons