Van video-opnamen van de Canadese landschap, tot het kunstig bevestigen van Polaroids van naakte Parijse schoonheden; Iain Baxter heeft zijn conceptuele kunst voor "een lange tijd" gekenmerkt zoals hij zegt in z’n video met de titel: An Introduction to Iain Baxter. Op z’n achttiende had hij een openbaring, terwijl hij in Saskatchewan was. Iain Baxter had een gebroken nek opgelopen tijdens een auto-ongeluk. Zijn blessure deed hem beseffen dat het leven zwak was. Als gevolg daarvan ging hij ecologie en zoölogie studeren en werd hij geïnspireerd door de interesse van Seattle kunstenaar Morris Graves 'in het zenboeddhisme. Onder invloed van de Japanse filosofie, reisde Iain Baxter naar Kyoto in 1961 om zijn one-man show genaamd: lakken en Collage Aquarellen te tonen. Na het behalen van zijn Master in de Kleine kunst, aan Washington State University, verhuisde Iain Baxter naar Vancouver. Door de lens van een laid-back zoöloog en ecoloog nam de conceptuele kunstenaar veel foto's van die stad. Baxter ontmoette er ook kunstenaar Stan Douglas en anderen, zoals Ian Wallace en Roy Arden. Iain’s werk, Standard 24, heeft belang omdat het gemaakt is aan het begin van zijn carrière als docent en brengt, in zijn woorden, 'de absurditeit van wanneer je de kunst leert, want er is een manier en kunst heeft zijn eigen manier, dat komt door je heen." Hij legt uit hoe Standard 24 later zijn gevoel voor humor weerspiegelde, dat is een humor "zonder met vragen". Een ander stuk heet Zero Emissions. Iain maakte deze kunst op basis van een veel besproken ecologie probleem. Het werk bestaat uit dempers en taxidermie "naar een uitspraak over het wereldtoneel te maken". Iain gebruikt veel middelen, van verven tot kunststoffen. In zijn eigen woorden, is zijn favoriet, "informatie in de grote brede zin." Zijn opleiding heeft hem voorzien van een inzicht op alle verschillende terreinen van kunst die hij ziet als informatie. Lees Minder