Extended Expressions, 1976

Dennis Oppenheim was een Amerikaanse conceptuele kunstenaar die bekend stond om zijn chaotische, verschuivende stijl en grote architectonische sculpturen die bedoeld waren voor uitstalling in openluchtruimtes. Ondanks het feit dat hij na de middelbare school geen kunstlessen kon volgen, behaalde hij een BFA van de School of Arts and Crafts in Californië en een MFA in Stanford. Tussen zijn verhuizing naar New York in 1966 en zijn dood in 2011 werkte de kunstenaar met een verscheidenheid aan materialen waaronder fotografie, video, industriële materialen, zijn eigen lichaam en het landschap zelf. Veel van zijn stukken gaf hij lange, poëtische titels. Dennis Oppenheim begon eind jaren '60 te experimenteren met de kunst van grondwerken of landkunsten toen hij zijn stukken uit ijs, sneeuw en tarwe in de natuur maakte. In 1970 stond een vormig zonnebrand op zijn borst als eerste stap in lichaamskunst, die werd gevolgd door foto's van andere handelingen van zelfverminking in protest tegen de Vietnam-oorlog. In tegenstelling tot de 'natuurlijke' materialen waarmee hij voorheen werkte, begon hij vanaf 1979 tot het midden van het volgende decennium kunst te creëren door industriële machines en automaten in grotere ruimtes te integreren. Oppenheim's metaforische canvas is de laatste twee decennia van zijn leven uitgebreid tot een serie grote, permanente kunstinstallaties. Dit zijn de werken waarvoor hij het meest wordt geroemd. Hoewel sommige van zijn stukken - voornamelijk de popsculpturen - als vulgair, hokey of lasterlijk zijn beschouwd, heeft deze controversiële beeldhouwer zonder twijfel de weg gebaan voor conceptuele kunst in zijn vele vormen in de vroege 21ste eeuw. (Artist website)