Des idées et des ombres 4, 1973

Pol Bury, geboren in België, begon zijn artistieke evolutie als een surrealistische schilder, maar werd uiteindelijk algemeen bekend om zijn kinetische sculpturen. Zijn beroemdste werk wordt meestal aangehaald als L'Octagon, een fonteinbeeldhouwwerk in San Francisco, waarvoor hij water gebruikte als middel om dit werk te benadrukken. Pol Bury was aanvankelijk betrokken bij de surrealistische beweging, aangetrokken door de artistieke inspanningen van Yves Tanguy en Rene Margritte. Hij vertrok echter al snel naar andere vormen van kunst en werd met name getroffen door het werk van Alexander Calder, wat de aanleiding was voor het beeldhouwen. Bury's werk als beeldhouwer was sterk gebaseerd op cinétisation, of kinetische kunst. Aanvankelijk maakte hij gebruik van panelen, sneed deze in verschillende vormen en gebruikte verlichtingsschijven of ballen om verschillen te creëren in hoe zijn werk eruit zou zien, afhankelijk van de hoek van waaruit een kijker keek: een techniek die in zijn eerste tentoonstelling werd gebruikt, Plans Mobiles. Een tijd lang gebruikte Bury ook foto's als een manier om zijn uiteindelijke effect te manipuleren: hij sneed foto's van New Yorkse wolkenkrabbers in stukken en stelde deze vervolgens samen om een afbeelding van een knikkende horizon te maken. Hij keerde uiteindelijk terug naar beeldhouwen en koos metaal als zijn primaire materiaal, waarbij zijn werken gericht waren op het idee van aantrekking en afstoting. Beweging was de sleutel in het werk van Pol Bury, maar veel van deze beweging was zo miniem en zo langzaam dat het nauwelijks zichtbaar was. Bury merkte echter op dat "snelheid de ruimte beperkt; traagheid creëert het". (Artist website)