Aragonite, 2014

Charles Hinmans kunst breidde zich uit op het gevormde doek in de jaren 60. Hij bevrijdde zijn werken van de fysieke grenzen van het traditionele doek door zich uit te strekken tot voorbij de muur in een fusie van beeldhouwkunst en schilderkunst.

Hinmans serie ontwikkelde zich van meer organische vormen in zijn vroegste werk, door een meer geometrische stijl, en verder naar complex bladachtige stukken in de jaren 80. De invloed van het Russische suprematisme is opmerkelijk. De meest recente selecties richten zich op licht en kleur in een meer minimalistische stijl.

In het begin van de jaren zestig woonde en werkte Charles Hinman in Lower Manhattan en vormde hij een kleine kunstenaarsgemeenschap met verschillende andere veelbelovende jonge kunstenaars. Deze groep maakte geen deel uit van een samenhangende beweging, maar probeerde hun werk te onderscheiden van het abstract expressionisme van die tijd.

Zijn "Eclipse" serie (2010) van gevormde schilderijen kenmerkt door kleur verborgen achter zwart-wit doeken. Veel critici beschouwen de "Gem"-serie (2010-2011), met complexe driehoekige vormen, als een van zijn meest interessante werk.

Hinman omschrijft zijn werk als "dynamisch... in beslag nemen van een zesdimensionale ruimte". De focus ligt op de perceptie van de kijker, waardoor het uiterlijk van het volume afhankelijk van het perspectief verandert.