Wat is Carborundum?
Carborundum is de merknaam voor siliciumcarbidekristallen, een schuurmiddel dat veel wordt gebruikt in schuurpapier, snijgereedschap en slijpschijven. Oorspronkelijk gebruikten kunstenaars carborundum om lithografiesteen te slijpen. In collagraph-druktechnieken wordt het aangebracht op platen om textuur en toongradaties te creëren, wat diepte en contrast aan de afdrukken toevoegt.
Image © Muka In Room/Shutterstock- Toon Alles
- Gevestigd
- Ontdekkingen
KUNSTWERKEN GERELATEERD AAN CARBORUNDUM
Fotografie is het proces van het maken van afbeeldingen op materialen die gevoelig zijn voor licht. Het beeld wordt gemaakt met behulp van een camera die een lens heeft zich focust op licht dat gereflecteerd of afgegeven wordt door een object. Deze zichtbare golflengtes worden gebruikt om het getoonde beeld vast te leggen.
Materieschilderkunst is een techniek waarbij dikke impastoverven worden gemengd met materialen zoals cement, modder, zand of schelpen. De term verscheen voor het eerst in de jaren 1950 om de werken van Belgische en Nederlandse schilders te beschrijven die de fysieke eigenschappen van schildermaterialen onderzochten en verschillende manieren waarop verf kon worden gemanipuleerd. Deze benadering legt de nadruk op textuur en de tastbare kwaliteiten van het oppervlak, wat een sculpturaal effect op het doek creëert.
ZERO was een kunstbeweging opgericht door Otto Piene en Heinz Mack, met als doel uit te groeien tot een grote internationale en grensoverschrijdende beweging. De naam ZERO komt van een tijdschrift dat in 1957 door Heinz Mack werd opgericht en dat een platform werd voor de ideeën van de groep. Het tijdschrift werd enkele jaren gepubliceerd voordat het in 1967 stopte. De ZERO-beweging streefde naar een nieuw begin in de kunst, met de nadruk op licht, ruimte en beweging, en werd invloedrijk in de naoorlogse Europese kunst.