Peter Witkin

Terwijl Peter Witkin bekend staat om het maken van complexe scènes voor zijn fotografische beelden, gebruikt hij ook technieken zoals toning of bleken van zijn prenten, het bekrassen zijn negatieven of het gebruik van andere hands-on werk terwijl de negatieven worden ontwikkeld.
 
Zijn beelden zijn vaak taferelen waarin het onderwerp vaak wordt gemengd met rekwisieten en decors die zijn gebouwd voor een portret van een gehele evenement of die thematisch zijn, maar die toch donker beeld van de wereld creëren. Omdat Peter Witkin vaak gebruik maakt van uiteengereten delen, lijken en geamputeerde onderdelen uit krankzinnigengestichten of medische scholen, is hij beperkt in de Verenigde Staten; Hij omzeilt de wet door het uitvoeren van zijn fotografie sessies in Mexico. Zijn fotografie wil vaak reactie bij de kijker oproepen door te confronteren maatschappelijke normen met visioenen van wat wellicht taboe of wenselijk is aangaande lijken. Zijn foto's zijn seksueel geladen en hij is vastbesloten om het groteske wenselijk maken. Joel-Peter Witkin wordt vaak vergeleken met de Renaissance kunstenaars vanwege de manier waarop hij zich voorbereidt voor zijn fotografie sessies. Hij schetst zijn composities van tevoren en plant zorgvuldig elk deel van zijn tafereel die hij tot in detail organiseert voordat hij zijn atelier binnenkomt om te fotograferen. Hij maakt gebruik van religieuze, klassieke, literaire en historische verwijzingen naar de moraal en gedachten van zijn kijkers te dagen. Zijn werk is tentoongesteld in het Museum of Modern Art, The J. Paul Getty Museum, het Metropolitan Museum of Art, het Centre Georges Pompidou, de National Gallery in Londen, en het Victoria and Albert Museum. Lees Minder