Henry Moore's werken weerspiegelden zijn idee dat sculpturen niet slechts vormen waren, maar dat sculpturen de poëzie en muziek brachten die bestond in de geest van de kunstenaar. Hij gebruikte abstracte vormen om analogieën tussen het menselijk lichaam en zaken in de natuur te trekken (zoals een dichter dat ook zou doen). De meerderheid van zijn werken waren liggende figuren en motieven van moeder en kind die het idee versterkten dat de mensheid kan herstellen.

De evolutie van zijn artistieke stijl is heel duidelijk. Hij werd beïnvloed door Picasso, Giacometti, Arp en Brancusi. Niet-westerse kunst beïnvloedden zijn vroege werken die gericht waren op frontaal karakter. Ook zijn Moore's methoden van beeldhouwen veranderd. Zijn vroege werken werden gevormd door modelleren (met behulp van klei of gips) en gieten in brons.
 
Het Europese modernisme veranderde zijn benadering van het directe hout- en steensnijwerk. Henry Moore had zijn meest productieve en experimentele decennium in de jaren 30. Zijn werken begonnen een psychologische dimensie te tonen door de invloeden van het constructivisme en het surrealisme. Dit leidde tot het beeldhouwen van driedimensionale biomorfe vormen gevolgd door de introductie van 'gaten' in zijn sculpturen. Het object bleek uit een afwezig centrum te groeien. Hij gebruikte vaak voorwerpen in de natuur zoals rotsen, schelpen en botten voor ideeën. Door de natuur en het menselijk lichaam te combineren, presenteerde hij de mensheid als een natuurlijke kracht die verandert. (Artist website) Lees Minder