
Details
Kunstenaar
Stijlen
// Antoni Tàpies' ets Orella (1971) is een minimalistische verkenning van menselijke waarneming, gesymboliseerd door een prominente oor in het midden van de compositie. Een gestippelde, onderbroken lijn strekt zich horizontaal uit over het kunstwerk en verbindt een donkere, gekrabbeld vorm links met een geïsoleerd teken rechts. Het oor, subtiel getextureerd, lijkt deze ambigue lijn te absorberen en te interpreteren, wat thema's van luisteren, interpretatie en communicatie suggereert. De juxtapositie van de chaotische krabbel met het oor symboliseert mogelijk het menselijke vermogen om betekenis te vinden in wanorde. Tàpies' werk nodigt vaak uit tot contemplatie over alledaagse objecten als symbolen en transformeert het oor tot een diepgaand element van zintuiglijke ervaring en bewustzijn.
Orella , 1971
kunstvorm
Medium
Afmeting
60 x 78 cm
- Inches
- Centimeters
Editie
Prijs
- USD
- EUR
- GBP
Details
Kunstenaar
Stijlen
// Antoni Tàpies' ets Orella (1971) is een minimalistische verkenning van menselijke waarneming, gesymboliseerd door een prominente oor in het midden van de compositie. Een gestippelde, onderbroken lijn strekt zich horizontaal uit over het kunstwerk en verbindt een donkere, gekrabbeld vorm links met een geïsoleerd teken rechts. Het oor, subtiel getextureerd, lijkt deze ambigue lijn te absorberen en te interpreteren, wat thema's van luisteren, interpretatie en communicatie suggereert. De juxtapositie van de chaotische krabbel met het oor symboliseert mogelijk het menselijke vermogen om betekenis te vinden in wanorde. Tàpies' werk nodigt vaak uit tot contemplatie over alledaagse objecten als symbolen en transformeert het oor tot een diepgaand element van zintuiglijke ervaring en bewustzijn.
- Recent Toegevoegd
- Prijs (laag-hoog )
- Prijs (hoog-laag )
- Jaar (laag-hoog )
- Jaar (hoog-laag )
Wat is Materie kunst
Materieschilderkunst is een techniek waarbij dikke impastoverven worden gemengd met materialen zoals cement, modder, zand of schelpen. De term verscheen voor het eerst in de jaren 1950 om de werken van Belgische en Nederlandse schilders te beschrijven die de fysieke eigenschappen van schildermaterialen onderzochten en verschillende manieren waarop verf kon worden gemanipuleerd. Deze benadering legt de nadruk op textuur en de tastbare kwaliteiten van het oppervlak, wat een sculpturaal effect op het doek creëert.