Desnudo XIII, 2002

In zekere zin was het doel van de kunst van Manolo Valdes om zich af te zetten tegen de dominantie van de Europese Informele School. Dit gebaar demonstreert de voortdurende evolutie van de beeldende kunst want één beweging volgt de vorige op. De werken van Manolo Valdes zijn ook bekend om hun verwijzingen naar historische kunstwerken; Als zodanig tonen zij onder meer referenties uit Picasso, Matisse, Goya en Griekse geschiedenis. De kunstenaar begon zijn studie in 1956 aan de San Marcos Academie voor Schone Kunsten maar voltooide de cursus niet - hij verliet doe al na twee korte jaren om snel zijn carrière beginnen. Valdes werd aangetrokken tot de pop-art en zag het als een manier om te vechten tegen het kunstbedrijf. Werken uit dit tijdperk bekritiseren de politieke regimes van zijn dag. Equipo Crónica, een beweging die voortkwam uit de pop-art, werd door Valdez in 1961 opgericht om zo samen te werken met zijn collega's Rafael Solbes en Juan Antonio Toledo. Valdez werkt in een grote stijl, die grote sculpturen en grote schilderijen creëert, evenals collages en etsen. Voor zijn werk ontving hij heeft vele prijzen, waaronder een Zilveren Medaille in Tokio's tweede International Prints Biennial, de Alfons Roig Award in Valencia, de nationale prijsuitreiking voor de kunst van Spanje en de officier van L'Ordre National du Mérite in Parijs, Frankrijk. Nu woont en werkt hij in New York en Madrid. Het werk van Valdes is in solo- en groepsexposities getoond en hij is ook gevraagd voor het maken van publieke sculpturen zoals Reina Mariana, dat staat in Monaco, en Los Asturcones, dat in Oviedo, Spanje staat.