Wat is Tempera?
Tempera is een verf die traditioneel wordt gemaakt door gekleurde pigmenten met eigeel te mengen. Het droogt snel en is zeer duurzaam, met enkele voorbeelden die teruggaan tot 100 na Christus. Moderne temperaverf gebruikt vaak lijm in plaats van eigeel als bindmiddel. Tempera staat bekend om zijn heldere kleuren en fijne, gedetailleerde toepassing, waardoor het populair is voor paneelschilderingen en iconen.
Image © Desanka/Shutterstock- Toon Alles
- Gevestigd
- Ontdekkingen
Kinetische kunst is een internationale beweging die ontstond in de jaren 1920 en aan bekendheid won in de jaren 1960, en verwijst naar kunst die zowel schijnbare als echte beweging omvat. Het omvat elk medium dat beweging bevat, hetzij afhankelijk van echte beweging voor het effect, hetzij waargenomen als bewegend door de toeschouwer. Vroege voorbeelden zijn onder meer schilderijen op doek die ontworpen zijn om optische illusies van beweging te creëren. Tegenwoordig verwijst kinetische kunst vaak naar driedimensionale figuren en sculpturen, zoals die door machines worden bediend of die op natuurlijke wijze bewegen. De beweging omvat een verscheidenheid aan stijlen en technieken die vaak overlappen.
Art Informel is een Franse term die verwijst naar de gestuele en improviserende technieken die kenmerkend waren voor abstracte schilderkunst in de jaren 1940 en 50. Het omvat verschillende stijlen die deze decennia domineerden en wordt gekenmerkt door informele, spontane methoden. Kunstenaars gebruikten deze term om benaderingen te beschrijven die afstand namen van traditionele structuren en meer expressieve, ongestructureerde technieken omarmden.
Nouveau Réalisme is een artistieke beweging die in 1960 werd opgericht door kunstcriticus Pierre Restany en schilder Yves Klein tijdens een collectieve tentoonstelling in een galerie in Milaan. Restany schreef in april 1960 het oorspronkelijke manifest, waarin de beweging werd uitgeroepen. In oktober van dat jaar ondertekenden negen kunstenaars, waaronder Martial Raysse, Yves Klein, Daniel Spoerri, Jean Tinguely, Arman, Pierre Restany en drie Ultra-Lettristen—Jacques de la Villeglé, François Dufrêne en Raymond Hains—de verklaring. In 1961 breidde de beweging zich uit met Mimmo Rotella, Niki de Saint Phalle, Gérard Deschamps en César. De beweging legde de nadruk op een terugkeer naar de realiteit in de kunst, waarbij vaak alledaagse objecten werden gebruikt en de grenzen tussen kunst en leven werden verkend.