Wat is Shock kunst?

Een legering van koper en tin kwam al in het Oosten in gebruik ca. 5000 v.Chr. Drie eeuwen later verschijnt dit materiaal in Europa, voornamelijk voor het maken van wapens en werktuigen. In de loop der eeuwen wordt brons ook meer en meer gebruikt voor het maken van beelden. De Grieken en Romeinen brachten deze techniek tot snelle ontwikkeling. In de 9de-11de eeuw ontstond een hoogstaande Duitse periode. Vanaf de 18de eeuw werd brons veel gebruikt voor allerlei ornamenten. De 19de en 20ste eeuw bracht de grote doorbraak en de vernieuwing op het gebied van de beeldhouwkunst. Degas, Rodin, Maillol, Picasso, Brancusi, Giacometti, Moore, Zadkine en vele anderen hanteren de bronstechniek voor het maken van sculpturen. In de hedendaagse beeldhouwkunst is brons een gewaardeerd materiaal met ruime expressiemogelijkheden. Brons gieten is een ingewikkeld vak. Er zijn verschillende procédés. De meest gebruikte zijn de verloren-was-methode (cire perdue) en de zandvorm-techniek.

De ets is een manuele diep-druktechniek, waarin het verdiepte beeld door chemische inwerking ontstaat. Alle etsen worden op metalen platen uitgevoerd. Koper is het meest geschikt, maar ook zink, staal en aluminium worden gebruikt. Eerst wordt de plaat met een etsgrond van hars, was en asfalt bedekt en met een kaarsvlam beroet, zodat de tekening duidelijk zichtbaar is. Met een ets-naald wordt de tekening ingekerfd. Is deze gereed, dan wordt de plaat in een zuurbad gelegd. De etsgrond beschermt de plaat zodat het zuur alleen op de door de naald blootgelegde delen kan invreten. Het drukken van etsen gebeurt op dezelfde wijze als die van alle andere diepdrukvormen.

Hoogdruk procédé waarbij de of te drukken gedeelten hoger liggen dan de niet te drukken partijen. In plaats van hout wordt hier linoleum gebruikt dat soepeler is en zich gemakkelijker laat insnijden. Op de afdruk ontbreken natuurlijk het fijne spel der nerven en het hoekige en kantige, dat de houtsnede kenmerkt.