Mod.1, 1993

Julião Sarmento was een Portugese kunstenaar en schilder. Zijn multimediale benadering van kunst verwerkt het gebruik van combinaties van film, audio, video, schilderijen, beeldhouwkunst en installaties in zijn werk. De tentoonstelling Terra Incognita maakt zelfs gebruik van een 3D-printer om het lichaam van een danser vast te leggen; voor een sculptuur dat doet denken aan Degas.

Hij heeft zich sterk laten inspireren door literatuur en architectuur, maar is ook sterk beïnvloed door de postmoderne beweging, waarin reeds bestaande vormen van media opnieuw worden aangepast om een nieuwe betekenis te creëren. Sarmento  staat bekend om zijn zeer getexturiseerde schilderstijl. Grafiet creëert beelden van een dicht verfveld. Zo is Sarmento's werk in een paar opzichten een studie in lagen: hij werkt ook vaak in uitwissingen, en put dan uit die tijdperken. Het effect is net zo speculatief, gefragmenteerd en raadselachtig als wat de onderwerpen van zijn kunst zouden kunnen denken. Julião  Sarmento richt zich met name op het concept van interpersoonlijke relaties. Hij is beroemd om zijn mannequin-achtige afbeeldingen van vrouwen, die soms geen hoofd hebben, net zoals echt mannequins. De menselijke vorm in Sarmento’s kunst is kwetsbaar en op zoek naar zijn plaats. Zijn werk bevat veel implicaties over psychologie en sensualiteit, voyeurisme en grenzen. De hoofdloze vrouw boog zich over een stoel in Lick My Eyes (2005), een kunstwerk dat tekst gebruikt in combinatie met afbeeldingen, die haar relatie met God, en de buitenwereld in het algemeen, lijkt te confronteren. (Artist website)